Ένας κόσμος δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη ενός αστεριού για να είναι κατοικήσιμος. Άλλοι παράγοντες, όπως η παλλιροιακή θέρμανση, πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Όταν μιλάμε για κατοικήσιμους εξωπλανήτες, συχνά αναφέρουμε την απόσταση των πλανητών από το άστρο τους, επειδή το φως του άστρου είναι μια από τις κύριες πηγές θερμότητας
Η κατοικήσιμη ζώνη οριοθετείται ως εξής: Ξεκινά από το εσωτερικό άκρο του σημείου όπου το φαινόμενο του θερμοκηπίου καταστρέφει έναν πλανήτη αποξηραίνοντάς τον και έχει ως εξωτερικό όριο το σημείο όπου το διοξείδιο του άνθρακα παγώνει και μετατρέπει τον πλανήτη σε μόνιμη χιονόμπαλα.
η παλιρροιακή θέρμανση, όταν το εσωτερικό ενός πλανήτη πιέζεται από τις βαρυτικές επιδράσεις ενός ή πολλών άλλων φορέων. Η παλιρροιακή θέρμανση θα μπορούσε να θερμάνει ένα πλανήτη που βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του άστρου του, μέχρι να ξεκινήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το παλιροιακό κλείδωμα, όταν η μία πλευρά ενός πλανήτη είναι μόνιμα στραμμένη το άστρο του, θα μπορούσε να καταστήσει ένα πλανήτη αφιλόξενο, με τον ίδιο τρόπο. Οι ακραίες θερμοκρασίες θα μπορούσαν να σπείρουν τον όλεθρο σε ό, τι ατμόσφαιρα θα μπορούσε να έχει ένας πλανήτης. Αλλαγές στην τροχιά ενός πλανήτη ως αποτέλεσμα κάποιου τραυματικού γεγονότος, μια αλλαγή στην κλίση του άξονα περιστροφής του πλανήτη ή ακόμη και κάτι απλό, όπως η αναλογία της γης και του νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη, μπορούν να επηρεάσουν το κλίμα και την ατμόσφαιρα, καθιστώντας δυνητικά τους πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου ακατάλληλους για ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου