PRESENTATION

project presentation

project presentation

Tycho Brahe

Γεννημένος το 1543 στην νότια Σουηδία που άνηκε τότε στη Δανία, έγινε αστρονόμος και ασχολήθηκε με τις θέσεις των ουράνιων σωμάτων και της λαμπρότητας τους, ενώ προσπάθησε να διατυπώσει ένα σύστημα για τον κόσμο. 

Ο βασιλιάς της Δανίας του παραχώρησε το νησί Βαν στην Βαλτική θάλασσα, όπου και έστησε το προσωπικό του αστεροσκοπείο με σχεδόν αποκλειστική έρευνα του Άρη. Βοηθός και μαθητής του ήταν ο Γερμανός αστρονόμος Johanes Kepler.

Johanes Kepler

Ήταν Γερμανός αστρονόμος και καταλυτική φυσιογνωμία στην επιστημονική επανάσταση των νεότερων χρόνων. Υπήρξε επίσης μαθηματικός και συγγραφέας, ενώ άσκησε κατά καιρούς και την αστρολογία για βιοποριστικούς λόγους. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο «Νομοθέτης του ουρανού» από τους φερώνυμους Νόμους που αφορούν την κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ήλιο και περιγράφονται στα έργα του Astronomia nova, Harmonices Mundi και Epitome of Copernican. Αυτά τα έργα αποτελούν θεμελίωση της Θεωρίας του Νεύτωνα για την παγκόσμια έλξη.

Ο Κέπλερ έμεινε πιστός στο ηλιοκεντρικό σύστημα. Ξεκινώντας από αυτό το πλαίσιο ο Κέπλερ προσπάθησε επί 20 χρόνια να συνταιριάσει τα δεδομένα σε κάποια θεωρία. Τελικώς έφθασε στους εξής τρεις «Νόμους του Κέπλερ» για την κίνηση των πλανητών, που γίνονται δεκτοί σήμερα:

1. Νόμος των ελλειπτικών τροχιών: Οι πλανήτες περιφέρονται περί τον Ήλιο σε ελλειπτικές τροχιές, των οποίων ο Ήλιος καταλαμβάνει τη μία από τις δύο εστίες.
2. Νόμος των ίσων εμβαδών: Η επιβατική ακτίνα (η γραμμή που ενώνει ένα πλανήτη με το κέντρο του Ήλιου) σε ίσους χρόνους σαρώνει ίσα εμβαδά. Ο λόγος είναι ότι ο κάθε πλανήτης κινείται ταχύτερα όταν βρίσκεται κοντά στο περιήλιο της τροχιάς του από ό,τι κοντά στο αφήλιο.
3. Νόμος των περιόδων: Το τετράγωνο του χρόνου που απαιτείται για να συμπληρώσει ένας πλανήτης μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο (η περίοδος του πλανήτη) είναι ανάλογο του κύβου του μεγάλου ημιάξονα της ελλειπτικής του τροχιάς, και η σταθερά της αναλογίας είναι η ίδια για όλους τους πλανήτες.

Ονομάστηκαν προς τιμή του

• Το Διαστημικό Αστεροσκοπείο Kepler, ένα διαστημικό τηλεσκόπιο σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο με σκοπό την ανακάλυψη νέων εξωηλιακών πλανητών, που εκτοξεύτηκε από τη NASA το 2008.
• Τα Στερεά του Κέπλερ, ένα σύνολο γεωμετρικών στερεών σχημάτων, δύο εκ των οποίων περιγράφηκαν από τον ίδιο.
• Ο Αστέρας του Κέπλερ ή Υπερκαινοφανής του 1604, τον οποίο παρατήρησε και περιέγραψε.
• Η Εικασία του Κέπλερ στα Μαθηματικά σχετικώς με την τακτοποίηση σφαιρών, που αποδείχθηκε αληθής μετά από 400 χρόνια.
• Ο κρατήρας Κέπλερ στη Σελήνη
• Ο κρατήρας Κέπλερ στον πλανήτη Άρη
• Ο αστεροειδής 1134 Kepler.
• Το 1975, εννέα χρόνια μετά την ίδρυσή του, το Κολέγιο Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών του Λιντς (Αυστρία) μετονομάσθηκε σε Πανεπιστήμιο Johannes Kepler, καθώς ο Κέπλερ είχε συγγράψει το έργο του Harmonice Mundi στο Λιντς.

Από: "Άρης: η γηίνη αποικία", 2005, Δρ. Πέτρος Ροβίθης

ΑΡΗΣ: η γήινη αποικία 

Το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τους πλανήτες, τα άστρα και γενικότερα το σύμπαν αρχίζει από τα αρχαία χρόνια. Μια από τις αρχαιότερες παρατηρήσεις σε σχέση με έναν πλανήτη, τον γνωστό σε όλους μας Άρη, χρονολογείται τον 17ο αιώνα π.Χ. στη Νινευή.

Ωστόσο, οι περισσότερες παρατηρήσεις έγιναν στην αρχαία Ελλάδα.

Ο Αριστοτέλης, παρατηρώντας την Σελήνη, κάνει μια επιπρόσθετη παρατήρηση για τον Άρη. Ο ίδιος συμπέρανε πως, επειδή η Σελήνη κρύβει τον Άρη, ο Άρης πρέπει να βρίσκεται πιο μακριά από τη Σελήνη. Παρόμοιες παρατηρήσεις έκανε και ο Πτολεμαίος. 

Ένα θετικό ίσως στοιχείο των προγόνων μας, το οποίο οδήγησε στην ορθά δομημένη αντίληψη που έχουμε για το διάστημα σήμερα, είναι το γεγονός πως απομυθοποιήσαν τα ουράνια σώματα και επικεντρώθηκαν στο να τα εξετάζουν από καθαρά επιστημονική άποψη.

Ακολούθησαν πολλές άλλες παρατηρήσεις μέσα στους αιώνες από Πέρσες, Άραβες και Κινέζους ερευνητές οι οποίες, αν και κάποιες λανθασμένες, υπήρξαν σημαντικές για τις μελλοντικές.

                                                                                                              Πηγή: "Άρης η γήινη αποικία" Πέτρος Ροβίθης, 2005

Νέα επαναστατική θεωρία για το πώς ο πλανήτης μας έγινε άκρως φιλικός στη ζωή

Νέα επαναστατική θεωρία για το πώς ο πλανήτης μας έγινε άκρως φιλικός στη ζωή

 

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διατυπώνουν μια νέα επαναστατική θεωρία για το πώς η Γη έγινε ένας τόπος ιδιαίτερα φιλόξενος στη ζωή.


Ο Ανκε Γουόλερς και ο Μπέρναρντ Γουντ υποστηρίζουν ότι πριν από μερικά δισεκατομμύρια έτη, όταν ο πλανήτης μας βρισκόταν ακόμη σε παιδική ηλικία, ένας πλανήτης με το μέγεθος αλλά και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του Ερμή έπεσε πάνω στη Γη. 

Η μελέτη
Οι ερευνητές μελέτησαν τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο φλοιός και ο μανδύας της Γης και κατέληξαν σε μια σειρά από συμπεράσματα. Οπως είδαν, ο γήινος φλοιός και ο μανδύας διαθέτουν δύο στοιχεία, το σαμάριο και το νεοδύμιο, σε αναλογίες πολύ υψηλότερες από εκείνες που θα ήταν λογικό αν προέρχονταν από μετεωρίτες που βομβάρδιζαν τη Γη την πρώτη περίοδο της ύπαρξής της.
Οι επιστήμονες εικάζουν ότι ένα σώμα με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ερμή το οποίο περιείχε υψηλές συγκεντρώσεις θείου έπεσε στη Γη. Το (πολύ) θείο προκάλεσε τις χημικές αντιδράσεις που οδήγησαν στην παραγωγή των ποσοτήτων σαμάριου και νεοδύμιου που βλέπουμε σήμερα. Παράλληλα εκτιμούν ότι η παρουσία τόσου θείου στη νεαρή Γη ήταν καταλυτική και για έναν άλλον σημαντικό λόγο.
Ιδού ποιος είναι αυτός: η απότομη μαζική παρουσία θείου παρήγαγε την απαραίτητη θερμότητα στον πυρήνα της Γης αλλά και νέα στοιχεία (ραδιενεργό ουράνιο και θόριο) ώστε να ενεργοποιηθεί το «γεω-δυναμό» που ευθύνεται για την ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη.
Το μαγνητικό πεδίο της Γης αποτελεί την ασπίδα της ενάντια στη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία επιτρέποντας την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Η προστασία από τη κοσμική ακτινοβολία και το νερό σε υγρή μορφή είναι φυσικά θεμελιώδεις παράγοντες για την ανάπτυξη φιλικών στη ζωή συνθηκών.

Σούπερ αντοχή
Αν η θεωρία των δύο ερευνητών επιβεβαιωθεί αυτό θα σημαίνει ότι η Γη είναι πραγματικά πολύ… σκληρό καρύδι αφού την ίδια περίοδο άντεξε δύο κατακλυσμιαίες συγκρούσεις. Μια με τον πλανήτη που αναφέρουν οι δύο ερευνητές και μια με ένα σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Αρη, σύγκρουση από την οποία σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία προέκυψε η Σελήνη.
Ένας άλλος μικρός πλανήτης σαν τον δικό μας μετά από δύο τέτοιου μεγέθους αλλεπάλληλες συγκρούσεις μπορεί να είχε διαλυθεί ή να είχε απομείνει ένα πλανητικό υπόλειμμα ενώ πιθανότατα να είχε μεταβληθεί η θέση και η τροχιά του.
Η Γη, αντίθετα, όχι μόνο άντεξε τα χτυπήματα αλλά μέσα από αυτά κατάφερε να μετατραπεί στον φιλικότερο στη ζωή πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.

http://www.diadrastika.com/2015/04/theoria-planhths-egine-filikos-sti-zoi.html

          Αμέτρητοι «φιλικοί» πλανήτες είναι... αγέννητοι!

Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τη ζωή στο Σύμπαν διεξήγαγαν επιστήμονες στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, μπορεί στο Σύμπαν να υπάρχουν (θεωρητικώς) τρισεκατομμύρια πλανήτες, όμως εκείνοι που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή δεν αποτελούν παρά το 8% του συνόλου των πλανητών. 

Όπως υποστηρίζουν μάλιστα, η συντριπτική πλειονότητα των φιλικών στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη γεννηθεί. 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ Μπεχρούζι του Space Telescope Science Institute στη Βαλτιμόρη, προχώρησαν στις εκτιμήσεις τους μελετώντας δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Kepler. Σύμφωνα με το «σενάριο» που ανέπτυξαν, όταν η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισ. χρόνια, μόνο ένα ποσοστό (8%) των πλανητών που βρίσκονταν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη γύρω από τα άστρα τους είχε αρχίσει να σχηματίζεται, ενώ η μεγάλη πλειονότητα των δυνητικά φιλόξενων στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη σχηματισθεί. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astonomical Society». 

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=457172&catID=5